De winter is verder weg dan ooit en het lijkt soms wel herfst. We herinneren ons nog storm Corrie die twee weken geleden over ons land raasde. Felle buien en harde wind wisselden elkaar af. was een onstuimige dag.
Ook in het kerkelijk leven kan het af en toe onstuimig zijn. Soms heb je de wind in de rug, maar vaker heb je het gevoel dat je hard moet werken om – tegen de wind in – toch een beetje vooruit te komen. Er zijn zorgen om de toekomst van de Kerk in ons land. Landelijke media melden steeds opnieuw dat het allemaal minder wordt en steeds minder mensen zich betrokken voelen. Dat weten we allemaal wel, maar zulke nieuwsberichten zijn niet goed voor het moreel van de troepen. En dan de zorgen om onze lokale geloofsgemeenschap. Komen de mensen wel terug na de lockdowns en de beperkingen van de afgelopen twee jaar? Hoe staan we er financieel voor en wat moet er gebeuren met onze kerkgebouwen? Lukt het ons om in stand te houden wat we belangrijk vinden en waar zetten we op in voor de toekomst? Stuk voor stuk belangrijke vragen en we hebben niet de tijd om te wachten tot de storm overgewaaid is.
Ook op het gebied van roeping en opleiding hebben we de wind niet bepaald in de rug. De Priester- en Diakenopleiding Bovendonk heeft op dit moment acht studenten (drie diaken- en vijf priesterkandidaten). In andere bisdommen is de situatie niet veel beter. In de meeste seminaries en vormingshuizen wonen kleine groepjes studenten. Dat is niet alleen een aanslag op de beschikbare mensen en middelen, maar het is vooral niet goed voor de studenten zelf. Voor een goede en vruchtbare vorming zijn grotere groepen nodig, waarin studenten zich kunnen ontwikkelen tot mannen van de gemeenschap. Bovendien zorgen dergelijke grotere groepen voor een opleidingstraject dat aantrekkelijk is en wervend voor mensen zich geroepen weten tot het priesterschap. Maar we kunnen ons niet veroorloven te wachten tot de storm overgewaaid is. We moeten aan de slag en beslissingen nemen in het belang van de toekomst van de Kerk in ons land.
Het is dus zaak om ook midden in de onstuimige stormen van deze tijd volhardend te blijven in ons gezamenlijk gebed om nieuwe roepingen. Maar ook om te blijven vertrouwen op de Heer van de Kerk die daarin zal voorzien. Hij heeft immers beloofd: Ziet, Ik ben met u alle dagen tot aan de voleinding van de wereld (Mt. 28, 20).
Rector Patrick Kuipers
